Αν η απώλεια είχε την στιγμή της αυτή η στιγμή θα μπορούσε να αλλάξει το ρου της καθημερινότητας ενός ανθρώπου. Πολλές φορές, όπως ο φοίνικας αναγεννάται μέσα από τις στάχτες του νέος, γεμάτος μαγεία , έτσι κι εμείς ,μέσα από την απώλεια, θα μπορούσαμε να διαμορφώσουμε ένα νέο εαυτό.

Το ερώτημα που τίθεται είναι, αν εμείς χάναμε κάτι σημαντικό από την ζωή μας, πώς θα αντιδρούσαμε;

Πιθανώς θα ψάχναμε τριγύρω στον κόσμο, μήπως βρίσκαμε κάτι ίδιο να το αντικαταστήσουμε. Όμως, αυτό το καινούργιο, δεν θα είχε την ίδια αξία όπως το προηγούμενο, διότι το κάθε τι που έρχεται σε μια δεδομένη στιγμή στην ζωή μας μάς προσφέρει μια εμπειρία.

Αν αύτη η απώλεια, ποτέ, αφήσει μια μικρή χαραμάδα στην καρδιά, θα κάνουμε σαν μικρά παιδιά που ψάχνουν να βρουν άλλο παιχνίδι να παίξουνε ή σαν έφηβοι που ,μετά την απώλεια της πρώτης αγάπης,  ψάχνουν εκείνο το κορίτσι ή το αγόρι που μοιάζει στον μεγάλο έρωτά μας. Όπως είπαμε όλα μας μαθαίνουν κάτι και ,επειδή ο χρόνος προχωρά γρήγορα, πρέπει και εμείς να κλείνουμε σταδιακά κάθε σελίδα στη ζωή μας ,με εφόδιο τα διδάγματά της,  και να πηγαίνουμε ,με αυτά, έτοιμοι και δυνατοί στην επόμενη.

Για παράδειγμα, θα σας πω μια όμορφη ιστορία  που έχει σαν πρωταγωνιστή τον Τόμας Έντισον ο οποίος είχε κάποτε , όπως λέμε, την στιγμή του.

Στις 9 Δεκεμβρίου 1914, ο θρυλικός Αμερικανός επιχειρηματίας και εφευρέτης Τόμας Έντισον βρισκόταν σε δείπνο, όταν ένας άνδρας έσπευσε στο σπίτι του με την είδηση ​​ότι μια μεγάλη φωτιά έκαιγε στο συγκρότημα εργαστηρίων του στο Μενλο Παρκ του Νέου Τζέρσεϋ. Όταν ο Έντισον και ο γιος του, Τσαρλς, έφτασαν στον χώρο, σχεδόν όλα τα κτήρια καιγόντουσαν. Ο Έντισον παρακολουθούσε το έργο της ζωής του να γίνεται στάχτη μπροστά στα μάτια του. Δεκαετίες ανεκτίμητης έρευνας, πρωτότυπα σχέδια και ειδικός εξοπλισμός έγιναν σε μια στιγμή καπνός.

Βλέποντας το εύρος της καταστροφής ο Τσαρλς, ο γιος του Τόμας Έντισον, τον ρώτησε : «Και τώρα τι κάνουμε;» Ο Έντισον γύρισε στον γιο του και είπε με ένα δυστυχισμένο χαμόγελο: «Πήγαινε να φέρεις τη μητέρα σου και όλους τους φίλους της. Δεν θα ξαναδούν άλλη φορά τέτοια φωτιά!».

Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι ο Έντισον, εξήντα επτά ετών τότε, θα κατέρρεε ή θα ενέδιδε μόλις συνειδητοποιούσε ότι είχε χάσει σχεδόν τα πάντα. Αντίθετα, ο Έντισον είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο στον γιο του: «Είναι εντάξει. Απλώς έχουμε απαλλαγεί από πολλά σκουπίδια». Ο Έντισον υποσχέθηκε να ξεκινήσει την ανοικοδόμηση το επόμενο πρωί και να διατηρήσει όλους τους υπαλλήλους του. Τήρησε την υπόσχεσή του. Ένα χρόνο αργότερα, η βιομηχανία  «Thomas Edison» λειτούργησε ξανά με πλήρη ταχύτητα και έφτασε τα 10 εκατομμύρια δολάρια σε έσοδα.

Έτσι ,αυτή η στιγμή όπου o Τόμας Έντισον  έζησε την απώλεια και ξαναδημιούργησε τα πάντα από την αρχή χαρακτηρίστηκε ως «Στιγμή Edison». Τέτοιες στιγμές μπορούν ,εύκολα, να μας οδηγήσουν σε απόγνωση και απελπισία. Ελπίζω, βεβαίως, να μην έχουμε στην ζωή μας πολλές <<φωτιές>> σαν αυτή του Έντισον . Ωστόσο, όσο δύσκολο κι αν είναι να παραμείνουμε αισιόδοξοι σε μια τέτοια περίπτωση, καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε με θάρρος, δράση, ακόμη και χιούμορ. Μια «Στιγμή του Έντισον» μας υπενθυμίζει ότι η ανθεκτικότητά μας πηγάζει από τη βαθιά διασύνδεσή μας και την απεριόριστη ικανότητά μας να ωριμάζουμε, να μαθαίνουμε και να ανανεωνόμαστε από τις εμπειρίες μας, όσο επώδυνες και να είναι αυτές ενίοτε.

Πηγή: giantleapconsulting.com