Τι είναι άραγε ο σκοπός; Ένα μοτίβο που μας επιβάλλει η κοινωνία ή κάτι πιο ανώτερο, κρυμμένο μέσα μας;

Ο σκοπός κάθε ανθρώπου σε αυτή τη ζωή είναι διαφορετικός. Αν παραβλέψουμε τους εξωτερικούς παράγοντες που συχνά μας δημιουργούν μια λανθασμένη αντίληψη για τη ζωή και το πώς «πρέπει» να τη ζούμε σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα,θα κατανοήσουμε πως ο πραγματικός σκοπός ενός ανθρώπου δεν είναι η τέλεια δουλειά,η οικονομική άνεση ή οποιοσδήποτε άλλος υλιστικός και επιφανειακός στόχος.

Αν εστιάσουμε μόνο σε αυτήν την οπτική γωνία της κοινωνίας, ίσως να μη βρούμε ποτέ τον πραγματικό μας σκοπό.Αν δώσουμε προσοχή σε εκείνη τη μικρή,θετική φωνή μέσα μας,τη φωνή που ψιθυρίζει ποιοι πραγματικά είμαστε και τι θέλουμε,ίσως καταφέρουμε να αλλάξουμε την ίδια μας την πραγματικότητα.Ο κόσμος γύρω μας θα μεταμορφωθεί και,μέσα από αυτή την αλλαγή,θα κατανοήσουμε τον αληθινό σκοπό της δικής μας ιστορίας.

“Άραγε, πόσοι από εμάς ακούμε αυτή τη μικρή φωνή μέσα μας ή απλώς ακολουθούμε τον δρόμο που μας δείχνουν οι άλλοι;”

Θέτοντας στόχους!

Οι στόχοι που θέτουμε παίζουν καθοριστικό ρόλο στην καθημερινότητά μας. Όμως, τους σημειώνουμε ως υποχρεώσεις που «πρέπει» να πετύχουμε ή ως κάτι που θα μας γεμίσει αληθινή ευτυχία;

Ας αναρωτηθούμε….Πορευόμαστε με βάση τα αληθινά μας «θέλω» ή κυνηγάμε υλιστικούς σκοπούς, ελπίζοντας σε μια στιγμιαία ευτυχία;.Συχνά, πέφτουμε στην παγίδα της πρόσκαιρης ικανοποίησης,μιας μικρής έκρηξης ντοπαμίνης που εισχωρεί στο «εγώ» μας σαν μια δόση χαράς,αλλά δεν διαρκεί.Μένουμε στην επιφάνεια, αποτρέποντας τον εαυτό μας από το να δει κάτι βαθύτερο.

Ή μήπως υπάρχει άλλος δρόμος; Ένας δρόμος όπου οι στόχοι μας δεν καθορίζονται από τις προσδοκίες των άλλων,αλλά από την εσωτερική μας αλήθεια.Τα όνειρά μας είναι συχνά θαμμένα, ξεχασμένα σε ένα παλιό συρτάρι γεμάτο επιστολές που δεν τολμήσαμε ποτέ να διαβάσουμε ξανά,όλες με έναν κοινό παραλήπτη με όνομά «Χαμένα όνειρα της ψυχής».

Είναι ζωτικής σημασίας να θέτουμε στόχους που αντανακλούν το ποιοι πραγματικά είμαστε. Να αναζητούμε εκείνα τα όνειρα και τις ελπίδες που αφήσαμε να ξεθωριάσουν μέσα στη ρουτίνα ή υπό το βάρος των πιέσεων της κοινωνίας. Γιατί,στο τέλος της ημέρας,τι έχει μεγαλύτερη αξία;Να ζούμε μια ζωή βασισμένη σε εξωτερικά πρότυπα ή μια ζωή που γεμίζει την ψυχή μας;

Ας αρχίσουμε,λοιπόν,να βάζουμε μικρούς, αλλά ουσιαστικούς στόχους κάθε μέρα στόχους που φωτίζουν τον δρόμο μας και ξυπνούν το παιδί μέσα μας.Βήμα βήμα, μέρα με τη μέρα,θα συνειδητοποιήσουμε πως ακόμα και ο πιο μικρός στόχος μπορεί να γίνει η αφετηρία για τη μεγαλύτερη αλλαγή.

Γιατί η ευτυχία δεν βρίσκεται στον προορισμό, αλλά στη διαδρομή.

Μικρά βήματα…!

Καθώς ανοίγουμε τα βλέφαρά μας κάθε πρωί, έχουμε μπροστά μας μια νέα μέρα.Το πώς θα την αδράξουμε συνήθως συνδέεται με τη ρουτίνα της καθημερινότητάς μας.Δυστυχώς, αφήνουμε συχνά τη ρουτίνα να μας καθορίζει,ακόμα και αν μέσα μας ξέρουμε ότι δεν θα έπρεπε,ειδικά στους γρήγορους ρυθμούς της σύγχρονης κοινωνίας.

Αν κάνουμε μικρές αλλαγές, αν απαλλαγούμε από συνήθειες που δεν μας προσφέρουν τίποτα πέρα από ένα μόνιμο κενό,τότε θα παρατηρήσουμε κάτι εκπληκτικό.Όχι μόνο ο τρόπος σκέψης μας θα γίνει πιο θετικός,αλλά και η διάθεσή μας θα βελτιωθεί, οδηγώντας μας σε μια πιο ισορροπημένη και ευτυχισμένη ζωή.

Αλλάζοντας το καθημερινό μας πρόγραμμα,γεμίζοντάς το με δραστηριότητες που μας εμπνέουν,με νέες εμπειρίες,με χαμένα όνειρα που αξίζουν να ξαναβγούν στο φως,θα αρχίσουμε να νιώθουμε πιο πλήρεις.Θα απολαμβάνουμε όχι μόνο την επίτευξη των στόχων μας,αλλά και τη διαδικασία,τα μικρά βήματα που μας οδηγούν σε αυτούς.

Μια αλλαγή,λίγη πειθαρχία, με επίκεντρο τον εαυτό μας.Αυτά αρκούν για να χτίσουμε μια πιο όμορφη ζωή,και αν κάτι μας κρατάει πίσω,ας το χρησιμοποιήσουμε ως δύναμη.Είτε αυτό είναι ο φόβος,ο θυμός,η ανασφάλεια ή οποιοδήποτε άλλο αρνητικό συναίσθημα, έχει το χάρισμα να μεταμορφωθεί αν το αξιοποιήσουμε σωστά,μπορεί να γίνει το κίνητρο που θα μας ωθήσει να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας…

Μην σταματάς να ονειρεύεσαι…

Τα όνειρα και οι ελπίδες που κουβαλάμε μέσα μας είναι οι αόρατες,αλλά ισχυρές κινητήριες δυνάμεις που μας ωθούν να προχωρήσουμε και να αναζητήσουμε τον σκοπό μας.Είναι το φως που καθοδηγεί τα βήματά μας μέσα στο σκοτάδι της καθημερινότητας,το όραμα που μας ενώνει με το αύριο και μας δίνει την δύναμη να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες της ζωής.Ωστόσο, πολλές φορές, η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε μας απογοητεύει.Οι δυσκολίες που εμφανίζονται καθημερινά έρχονται να αμφισβητήσουν τις επιθυμίες μας,να αμαυρώσουν την ελπίδα μας και να ρίξουν σκιά στη διάθεσή μας.

Απογοητευόμαστε,γινόμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και με τους γύρω μας, και έτσι το μυαλό μας αναπόφευκτα παρασύρεται από την αβεβαιότητα και την αποτυχία.Ξεχνάμε τα όνειρά μας,τις φιλοδοξίες μας, τις βαθιές επιθυμίες μας που μας καθιστούν μοναδικούς.Ξεχνάμε ότι αυτά ακριβώς τα όνειρα είναι τα στοιχεία που μας κάνουν να είμαστε «εμείς»,που μας προσδιορίζουν,μας ξεχωρίζουν και μας δίνουν την ταυτότητά μας.Και ακόμα κι αν εκείνες οι δυσκολίες φαίνονται βουνά μπροστά μας,πάντα υπάρχει μια αχτίδα φωτός που μας οδηγεί πίσω στον δρόμο μας.

Ας θυμόμαστε ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός.Δεν μπορούμε να εγκλωβιστούμε στις ετικέτες που μας επιβάλλει η κοινωνία ή να χωριστούμε σε «καλούς» και «κακούς».Ο καθένας μας είναι κακός ή καλός μόνο στην ιστορία κάποιου άλλου.Είμαστε όλοι ήρωες και θύματα των δικών μας εμπειριών και συναισθημάτων και γι’ αυτό,δεν πρέπει να αφήνουμε μια κακή στιγμή ή μια αποτυχία να μας καθορίσουν. Ούτε τις αρνητικές κρίσεις των άλλων να θολώσουν την εικόνα μας.Τα όνειρά μας είναι δικά μας και καμία εξωτερική συνθήκη δεν έχει το δικαίωμα να τα υπονομεύσει.

Στην πραγματικότητα, τα όνειρα δεν είναι απλώς φιλοδοξίες ή επιθυμίες.Είναι σαν ένα πεφταστέρι στον ουρανό της ψυχής μας, που μας υπενθυμίζει ότι η ελπίδα δεν είναι κάτι μακρινό και ανέφικτο,αλλά κάτι που μπορούμε να φέρουμε κοντά μας,σε κάθε στιγμή της ζωής μας.Όταν κάνουμε μια ευχή κάτω από το πεφταστέρι,δεν έχει σημασία τι ακριβώς ευχόμαστε.Η ουσία είναι ότι η ψυχή μας γεμίζει με την ενέργεια της ελπίδας, που μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε ξανά, να συνεχίσουμε να πιστεύουμε, ακόμα και όταν όλα γύρω μας φαίνονται να καταρρέουν.

Επομένως,κανείς και τίποτα δεν θα έπρεπε να έχει την εξουσία να μας κρατήσει μακριά από τα όνειρά μας.Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να διαφυλάξουμε την ελπίδα μας, να την προστατέψουμε από τη φθορά της καθημερινότητας.Στα χέρια μας είναι ένας τεράστιος κόσμος γεμάτος δυνατότητες, γεμάτος ευκαιρίες για να προχωρήσουμε, να εξελιχθούμε και να φτάσουμε τους στόχους μας.Η ζωή είναι γεμάτη με συναισθήματα,κάποια ευχάριστα και κάποια πιο δύσκολα, αλλά και τα δύο είναι εξίσου σημαντικά. Το πώς θα τα αφήσουμε να μας επηρεάσουν είναι δική μας επιλογή.Θα τα αφήσουμε να μας παρασύρουν προς το φως ή θα επιλέξουμε να αφεθούμε στο χάος;

Η δύναμη είναι στα χέρια μας, και τα όνειρά μας είναι ο χάρτης που θα μας καθοδηγήσει στο ταξίδι.Μην σταματάς να ονειρεύεσαι,γιατί το να ονειρεύεσαι είναι το πρώτο βήμα για να δημιουργήσεις την πραγματικότητα που επιθυμείς.

Κάθε Στιγμή έχει τον Σκοπό της…..

Και ποιος ξέρει,ίσως ο σκοπός μας να μην είναι να πετύχουμε κάτι σπουδαίο ή να ακολουθήσουμε τα συνήθη μονοπάτια της ζωής.Ίσως ο σκοπός μας να είναι ήδη μπροστά μας, κρυμμένος στις καθημερινές μας δράσεις,στα μικρά πράγματα που προσφέρουμε στους ανθρώπους γύρω μας.Αν απλώς με την παρουσία μας μπορούμε να φωτίσουμε τη ζωή κάποιου,να του προσφέρουμε μια στιγμή χαράς ή ανακούφισης,τότε ξέρουμε ότι έχουμε ήδη κερδίσει το πιο πολύτιμο αγαθό,την αληθινή σύνδεση με τους άλλους και τη ζωή.

Ο πραγματικός σκοπός μας δεν είναι κάτι που μπορεί να προσδιοριστεί εξωτερικά ή να επιβληθεί από την κοινωνία.Είναι κάτι που κατοικεί μέσα μας και το αναγνωρίζουμε μόνο εμείς οι ίδιοι.Μπορεί να είναι κάτι φαινομενικά μικρό και καθημερινό,όπως να κάνουμε κάποιον να χαμογελάσει,να προσφέρουμε λίγη ευτυχία στην ημέρα του.Ή μπορεί να είναι κάτι πιο βαθύ και πιο μακροπρόθεσμο,μια πορεία που διαμορφώνεται μέσα από τις πράξεις και τις επιλογές μας. Αλλά ό,τι κι αν είναι, το σημαντικό είναι να προσπαθούμε να ακολουθήσουμε αυτό που θεωρούμε ουσιαστικό για εμάς.Μόνο έτσι θα κατανοήσουμε την αληθινή έννοια της λέξης «σκοπός» και θα αντιληφθούμε πόσο συχνά αυτός εκδηλώνεται στις μικρές μας κινήσεις και καθημερινές πράξεις.

Η ζωή δεν είναι απλώς μια γραμμή ευθείας πορείας. Είναι γεμάτη στροφές,σταυροδρόμια και απρόβλεπτα εμπόδια. Στην πορεία μας θα βρούμε κόκκινα φανάρια, εμπόδια που μοιάζουν να μας σταματούν.Όμως,να θυμάσαι ότι τίποτα δεν πρέπει να σε αποτρέψει από την πορεία σου προς τον «σταθμό» του σκοπού σου.Κάθε βήμα,ακόμα και το πιο μικρό,είναι μέρος αυτού του ταξιδιού.Κάθε καθυστέρηση ή ανατροπή κρύβει έναν θησαυρό μάθησης που μπορεί να είναι το κλειδί για το επόμενο βήμα στην εξέλιξή σου.

“Challenges are there to make you stronger, not to break you.” – Whitney Houston