Share This Article
Οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές τις οποίες εκδηλώνουμε συνδέονται μεταξύ τους. Επομένως οι σκέψεις μας επηρεάζουν το πώς νιώθουμε και ενεργούμε. Έτσι, αν κάνουμε σκέψεις που εμφανίζουν μια αρνητική φύση μέσα τους θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι έχουνε την δύναμη να αλλάξουν την πορεία της υγείας μας.
Στην ψυχολογία οι σκέψεις αυτές έχουνε χωριστεί σε μοτίβα σκέψεων ανάλογα με το περιεχόμενό τους. Περιληπτικά είναι:
Τα βιαστικά συμπεράσματα: Αυτά τα μοτίβα σκέψεων περιλαμβάνουν υποθέσεις που κάνουμε σχετικά με το τι σκέφτονται οι άλλοι για εμάς, καθώς και αρνητικές υποθέσεις για το πώς θα εξελιχθούν τα γεγονότα.
Οι αιτίες
Η καταστροφολογία: Αυτό το μοτίβο αρνητικής σκέψης υποδηλώνει ότι πάντα κάτι καταστροφικό θα συμβεί σε οποιαδήποτε κατάσταση.
Η υπεργενίκευση: Αυτό το μοτίβο χαρακτηρίζεται από την τάση του ανθρώπου να εφαρμόζει το αρνητικό που συνέβη σε μια εμπειρία σε όλες τις μελλοντικές εμπειρίες.
Οι δηλώσεις του “πρέπει”: Η σκέψη που χαρακτηρίζεται από δηλώσεις “πρέπει” συμβάλλει σε μια αρνητική προοπτική, σκεπτόμενος μόνο με όρους αυτών που “πρέπει” να κάνετε. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος ήδη νιώθει πιεσμένος και ηττημένος.
Ο συναισθηματικός συλλογισμός: Αυτό περιλαμβάνει την υπόθεση ότι κάτι είναι αληθινό με βάση τη συναισθηματική σας απόκριση σε αυτό. Για παράδειγμα, εάν αισθάνεστε νευρικοί, ο συναισθηματικός συλλογισμός θα σας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να βρίσκεστε σε κίνδυνο.
Τα αρνητικά μοτίβα σκέψεων αυξάνουν μια κατάσταση στον οργανισμό μας που ονομάζεται στρες. Ένας αποδεκτός ορισμός του «στρες» είναι ότι κάθε εμπειρία που προκαλεί ένταση, είτε σωματική, είτε ψυχολογική, είτε συναισθηματική, πυροδοτεί μια κατάσταση στον εγκέφαλο που ονομάζεται κατάσταση «πάλης ή φυγής» (κατά την οποία, τα επινεφρίδια απελευθερώνουν αδρεναλίνη, οδηγώντας σε γρήγορους παλμούς και αναπνοή και αυξημένη αρτηριακή πίεση). Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι επίμονο στρες (όπως η ανησυχία για τα οικονομικά, ή τις διαπροσωπικές σχέσεις) θα μπορούσε να οδηγήσει σε χρόνιες ασθένειες όπως μια αυτοάνοση νόσο.
Το αυτόνομο σύστημα
Στην παραγωγή και διαχείριση του στρες παίζουν τρείς περιοχές του εγκεφάλου, ήτοι ο υποθάλαμος, τα επινεφρίδια και η υπόφυση, που ανήκουν στο 1 “αυτόνομο νευρικό σύστημα”.
Εφόσον η αμυγδαλή του εγκέφαλου στείλει ένα σήμα κινδύνου, ο υποθάλαμος ενεργοποιεί το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, στέλνοντας σήματα μέσω των αυτόνομων νεύρων στα επινεφρίδια. Αυτοί οι αδένες αποκρίνονται εκκρίνοντας την ορμόνη αδρεναλίνη και νοραδρεναλίνη στην κυκλοφορία του αίματος. Έτσι η καρδιά χτυπά γρηγορότερα από το κανονικό, εξωθώντας το αίμα στους μύες, την καρδιά και άλλα ζωτικά όργανα. Ο ρυθμός του σφυγμού και η αρτηριακή πίεση ανεβαίνουν. Το άτομο που υποβάλλεται σε αυτές τις αλλαγές αρχίζει επίσης να αναπνέει πιο γρήγορα. Οι μικροί αεραγωγοί στους πνεύμονες διευρύνονται.
Καθώς το αρχικό κύμα της αδρεναλίνης υποχωρεί, ο υποθάλαμος ενεργοποιεί το δεύτερο τμήμα του συστήματος απόκρισης στο στρες, που είναι γνωστό ως ο άξονας Υποθάλαμου-Υπόφυσης-Επινεφριδίων (Υ.Υ.Ε.). Αυτό το δίκτυο του άξονα Υ.Υ.Ε. αποτελείται από τον υποθάλαμο, την υπόφυση και τα επινεφρίδια.
Ο άξονας Υ.Υ.Ε. βασίζεται σε μια σειρά ορμονικών σημάτων για να κρατήσει το συμπαθητικό νευρικό σύστημα – το “πεντάλ γκαζιού” – πιεσμένο. Εάν ο εγκέφαλος εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται κάτι ως επικίνδυνο, δεν σταματά αυτό τον κύκλο.
Εάν ένας άνθρωπος είναι χρόνια σε αυτή την κατάσταση τότε δημιουργούνται ,αρχικά, κρίσεις πανικού και έκτοτε ,για να αντιμετωπίσει ο οργανισμός την ένταση, δημιουργεί καταστάσεις αυτοάνοσων φλεγμονών με αποτέλεσμα να ανταπεξέλθει στις αυξανόμενες απαιτήσεις του εγκέφαλου.
Αν το στρες σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τα αυτοάνοσα νοσήματα παραμένει ,ακόμα, υποθετικό. Αλλά η πιο βάσιμη ,επιστημονικά αποδεδειγμένη, απάντηση είναι αυτή που διατυπώθηκε. Τέλος, σε μια νέα έρευνα του Harvard που συμμετείχανε ,περίπου, 100.000 ασθενείς, διαπιστώθηκε η πιθανότητα ότι το στρες μπορεί να προκαλέσει αυτοάνοσες ασθένειες, όπως ο λύκος ή η ρευματοειδής αρθρίτιδα, σε άτομα που προηγουμένως βιώνανε υψηλά επίπεδα στρες.
1 Το αυτόνομο νευρικό σύστημα αποτελείται από το συμπαθητικό, το παρασυμπαθητικό αυτόνομο νευρικό σύστημα και το εντερικό αυτόνομο νευρικό σύστημα. Ο όρος αυτόνομο σημαίνει ότι οι λειτουργίες του επιτελούνται χωρίς τη συμμετοχή της ανθρώπινης βούλησης.
Πηγές:
