Η πολιτική σαν έννοια, από τη πρωταρχική της κιόλας σύλληψη, αποσκοπούσε στο να εξυπηρετεί το κοινό συμφέρον. Θα αποτελούσε την κινητήριο δύναμη στην επίτευξη και λήψη μέτρων και αποφάσεων που θα ικανοποιούσαν το ευρύ κοινό. Σαν ιδέα και σαν έννοια φαντάζει μεγαλειώδης, καθώς η πολιτική, ως επιστήμη, έχει δημιουργηθεί να υπηρετεί τον λαό αλλά και να διασφαλίζει ζητήματα ανθρώπινης υπόστασης όπως η ελευθερία, η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός, η ασφάλεια και η δικαιοσύνη. Θεωρητικά, στην ανθρώπινη συνείδηση, η πολιτική θα έπρεπε να λειτουργεί ως έννοια που δίνει το έναυσμα στην εξωτερίκευση σκέψεων και την ελεύθερη έκφραση ιδεών.

Αναλογιζόμενοι ,όμως, την σύγχρονη πραγματικότητα ,και τον τρόπο που είναι δομημένες οι σημερινές κοινωνίες, ερχόμαστε στο ερώτημα : κατά πόσο η πολιτική εξυπηρετεί το γενικό σύνολο; Κατά πόσο επηρεάζεται ο ανθρώπινος νους από τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα;

Πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης από τον ψυχολόγο Jay Van Bavel, εξετάζει κατά πόσο οι πολιτικές πεποιθήσεις παρεμποδίζουν την αναλυτική σκέψη. Ο άνθρωπος ,από τα πρώτα στάδια της εξέλιξής του, ένοιωθε την ανάγκη να ανήκει σε μια ομάδα, μια φυλή και φτάνοντας στην σύγχρονη εποχή, να είναι μέλος μιας παράταξης ή μιας οργάνωσης.

Ο ερευνητής-ψυχολόγος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Jay Van Bavel συμπέρανε πως όταν ο άνθρωπος μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον με συγκεκριμένες πολιτικές πεποιθήσεις, αυτός ο παράγοντας συντελεί ουσιωδώς στην δημιουργία της ταυτότητάς του.

 

Θεωρία η οποία φαντάζει αρκετά αληθοφανής εάν αναλογιστούμε οικεία μας άτομα και κατά πόσο οι πολιτικές τους πεποιθήσεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις απόψεις με τις οποίες γαλουχήθηκαν στο οικογενειακό τους περιβάλλον.

Η έρευνα του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης επίσης υποστηρίζει πως ,όταν ένα άτομο έχει συγκεκριμένη πολιτική πεποίθηση και λαμβάνει πληροφορίες που αντικρούουν αυτά που ήδη πιστεύει, αυτό μπορεί να ληφθεί ,ακόμη και υποσυνείδητα, ως απειλή για τον ίδιο του τον εαυτό.

Αυτό ,εξάλλου, παρατηρείται σχεδόν σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Από την ένθερμη υποστήριξη που μπορεί να τρέφουμε για την αγαπημένη μας ομάδα ή τον πηγαίο θαυμασμό για τον αγαπημένο μας καλλιτέχνη. Ο άνθρωπος, υποσυνείδητα, βρίσκει στοιχεία που τον ταυτίζουν με το άτομο που θαυμάζει, με αποτέλεσμα, όταν δέχεται ένα αρνητικό μήνυμα ή σχόλιο, να αντιδρά, σχεδόν ενστικτωδώς, σαν να προασπίζει τον ίδιο του τον εαυτό. Εξάλλου η επιστήμη της ψυχολογίας έχει αποφανθεί, μέσω των πολλών ερευνών που έχουν διεκπεραιωθεί ανά τα χρόνια, πως η ανθρώπινη κρίση, όταν πρόκειται για λήψη αποφάσεων, είναι ευάλωτη ακόμη και σε υποσυνείδητους παράγοντες, όπως η μεροληψία, καθώς μια αντίληψη χρόνων δύσκολα μπορεί να καταρριφθεί.

Το σύγχρονο περιβάλλον συνεχώς μεταβάλλεται και εξελίσσεται με τρόπους ποικίλους και αυτές οι μεταβολές συμβαίνουν πολύ ταχύτερα από ότι συνέβαιναν στο παρελθόν. Σε αυτό συνετέλεσε σημαντικά η εξέλιξη στον τρόπο μετάδοσης της πληροφορίας και η αύξηση των πηγών πληροφόρησης. Και έτσι γεννάται το εξής ερώτημα: “Σε τί ποσοστό θα μπορούσε να επηρεαστεί ο ανθρώπινος νους, όσον αφορά την ελεύθερη σκέψη στην εποχή της πληροφόρησης;”

Εάν αναλογιστούμε την εύκολη πρόσβαση που έχουμε στην πληροφορία, σε σύγκριση με παλαιότερες γενεές, θα μπορούσε να πεί κανείς πως δύσκολα θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Όμως ο άνθρωπος τείνει να ασπάζεται ευκολότερα το κοινά αποδεκτό και δύσκολα να παρεκκλίνει του γενικού συνόλου ,καθώς η ανάγκη του για αποδοχή και αναγνώριση, τελικώς, υπερτερεί. Μήπως ,όμως, από την άλλη μεριά, η πολιτική έχει εξελιχθεί σε βαθμό που να μπορεί να αναγνωρίσει, να προβλέψει και να κατευθύνει σκέψεις με έμμεσους τρόπους; Μήπως πολλές φορές τα θέματα που γεννώνται ή αναδύονται είναι ζητήματα που η εκάστοτε πολιτική φέρνει στο προσκήνιο; Μπορεί ,όντως, τα ζητήματα αυτά να είναι ζητήματα που κοινωνικά χρήζουν επίλυσης, αλλά είναι πράγματι υψίστης σημασίας για άμεση επίλυση; Πως καθορίζεται ποιά ζητήματα παίρνουν προτεραιότητα έναντι άλλων;

Ο ανθρώπινος νους θα πρέπει να φιλτράρει την πληθώρα πληροφοριών που δέχεται καθημερινά και να προσπαθεί να υιοθετεί την δική του άποψη. Θα πρέπει να δεχόμαστε την πληροφορία αλλά να την αξιολογούμε με καθαρή κρίση, απαλλασσόμενοι από πιθανά στερεότυπα ή αντιλήψεις. Θα πρέπει να κρίνουμε με γνώμονα ότι η εκάστοτε ηγεσία θα πρέπει πάντα να μάχεται και να προασπίζει το γενικό σύνολo. Εξάλλου, ο ρόλος της πολιτικής είναι να υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού και όχι να εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα.

Πηγές:
www.nyu.edu
www.link.springer.com
www.medium.com