Ένα παλαιό ρητό λέει: «ο φόβος χτύπησε την πόρτα και όταν αυτή την άνοιξε η πίστη, κάνεις δεν ήταν εκεί».

Η πίστη είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του φόβου, ο οποίος και πηγάζει από τις αμφιβολίες που έχουμε για τον εαυτό μας, τις αξίες μας και τις δυνατότητές μας. Ο φόβος είναι η φυλακή μας και ο μόνος τρόπος για να δραπετεύσουμε είναι με το να κατανοήσουμε ότι είναι παράλογο να προσπαθούμε συνεχώς για τον έλεγχο των πράγματων στην ζωή μας. Μερικές φορές, απλά θέλει να πάμε με την ροή των πράγματων και απλά να τολμήσουμε, χωρίς εγγυήσεις ή προαιπετούμενα. Μπορούμε να καταλαγιάζουμε τους πιο κοινούς μας φόβους απλά φέρνοντάς τους στην πραγματική τους διάσταση. Το να αντιμετωπίσουμε τους φόβους κατά πρόσωπο θα μας κάνει να νιώσουμε πίστη για εμάς και το τι μπορούμε να καταφέρουμε.

Καλώς ή κακώς, ο φόβος φορά πολλές μάσκες. Μερικές φορές, φορά την μάσκα της αποτυχίας και σε κατακρίνει, σε αγχώνει για το αποτέλεσμα πριν γίνει πραγματικότητα. Η γνώμη μου είναι να τον αφήσεις να φύγει μακριά!

Δεν μπορείς να αποτύχεις σε τίποτα γιατί, απλά, ο,τιδήποτε και αν κάνεις, σε φέρνει στο ίδιο αποτέλεσμα, αυτό που μετράει είναι πως χειρίζεσαι τις καταστάσεις.

Θα μου πεις κι αν αποτύχω σε κάτι που με πάθος λαχταρώ;

Η ζωή δεν δουλεύει έτσι, όταν λαχταρούμε κάτι μια δεδομένη στιγμή, δεν μας το δίνει τότε, πάρα μόνο σε μια ακατανόητη στιγμή, που η ζωή ξέρει πότε εμείς θα είμαστε έτυμοι. Έως τότε, πρέπει να έχουμε πίστη σε αυτό που λαχταρούμε.

Όλες οι ανασφάλειες και τα ερωτήματα που αρχίζουν με τον «αν», επιβεβαιώνουν ότι δεν ξέρεις ή δεν θα γνωρίσεις ποτέ το μέλλον. Στο πάρόν, έκανες την προσπάθεια σου, βγήκες από την ζώνη της ασφάλειάς σου και κέρδισες εμπειρία, αυτοπεποίθηση, γνώσεις και δυναμικότητα.

Από την άλλη, αν σκεφτόσουν κάτι πιο αισιόδοξο και είχες πίστη σε εσένα και σε αυτό που θέλεις, δεν θα ήτανε καλύτερα για εσένα;

Γιατί τίποτα δεν είναι σίγουρο εάν δεν συμβεί, σωστά;

Άλλη μια μάσκα που φοράει ο φόβος είναι αυτός της μοναξιάς.

Αλλά, όμως, δεν μπορείς ποτέ να είσαι μόνος. Σε περιβάλει ένα γιγάντιο δίχτυ προστασίας τρυφερών ψυχών που βρίσκονται στο ίδιο μονοπάτι με σένα. Επίσης, ο φόβος έχει και την ιδιότητα της παρεξήγησης ή των δεινών. Μπορεί να έρθουν στο δρόμο μας, και πάλι όμως σκέψου… αν είσαι ο εαυτός σου και μόνο ο εαυτός σου, δεν χρειάζεσαι την γνώμη των άλλων, και ξέρεις γιατί;

Γιατί κανείς δεν σε ξέρει καλυτέρα από εσένα, οπότε, άσε τον καθένα να λέει την γνώμη του χωρίς να σε επηρεάζει, ακριβώς επειδή ξέρεις ότι αυτά που ακούς δεν  ισχύουν, δεν είσαι εσύ! Και αν βλέπουν, ποιος είσαι πραγματικά δικό τους θέμα, εσύ είσαι αληθινός. Για τα δεινά που φοβάσαι ότι θα σε βρουν και θα συμβούν, θα τα αντιμετωπίσεις και θα βγεις δυνατότερος  μέσα από αυτά, έχοντας αληθινούς συμμάχους δίπλα σου.

Όταν λοιπόν, έρθει ο φόβος και σε παρασύρει, εσύ να έχεις πίστη, δες τον κατάματα. Μην τον φοβάσαι και μην τον κατακρίνεις, άστον να νιώσει ότι δεν έχει αξία η ύπαρξή του και στο τέλος θα βγεις σίγουρα αλώβητος.